این مقام که جزو مقامات مجلسی ساز تنبور به حساب می آید دارای حالتی حماسی و در عین حال حزن آلود است. بنا به نقل قول از استاد علی اکبر مرادی با توجه به روایتهای قدیم در باب این مقام، گویا مدیحه سرائی بوده است که زال به هنگام دیدن بدن بی جان رستم سر میدهد.
این مقام دارای ۴ بخش اصلی است: ۱. معرفی و آغاز مقام ۲. زمزمه اول ۳. زمزمه دوم ۴. زمزمه سوم که بین این چهار بخش اصلی کلام خوان اشعاری حماسی از متون قدیم با زبان کردی می خواند.
آنچه مربوط به داستان کشته شدن رستم توسط شغاد برادر رستم در شاهنامه فردوسی وجود دارد می تواند جایگزینی مناسب برای بخشهای آوازی این مقام زیبا و حماسی باشد که با توجه به روایت قدیم بی ارتباط هم نیست.
بخش پنجمِ داستان رستم و شغاد، در شاهنامه ابیاتی که زال در سوگ رستم شیون سر میدهد بدینگونه است:
که دارد به یاد این چنین روزگار
که داند شنیدن ز آموزگار
که چون رستمی پیش بینم به خاک
به گفتار روباه گردد هلاک
چرا پیش ایشان نمردم به زار
چرا ماندم اندر جهان یادگار
چرا بایدم زندگانی و گاه
چرا بایدم خواب و آرامگاه
پسانگه بسی مویه آغاز کرد
چو بر پور پهلو همی ساز کرد
گوا شیرگیرا یلا مهترا
دلاور جهاندیده کنداورا
کجات آن دلیری و مردانگی
کجات آن بزرگی و فرزانگی
کجات آن دل و رای و روشنروان
کجات آن بر و برز و یال گران
کجات آن بزرگ اژدهافش درفش
کجا تیر و گوپال و تیغ بنفش
نماندی به گیتی و رفتی به خاک
که بادا سر دشمنت در مغاک